"Zabiorę Cię jesienią do Brukseli" - recenzja książki

"(...) dom to nie tylko cztery ściany. To miejsce, w którym żyjesz, to, co wypełnia twoją duszę miłością, wszystko, co nas otacza, i ludzie. Zwłaszcza ludzie."

Pierwsze wrażenie- szara, bura i ponura, a do tego pochmurna, mocno deszczowa lub delikatnie dżdżysta, jednak jakby nie było, nieustannie mokra. Z chłodnymi, powściągliwymi w okazywaniu emocji, wyważonymi Belgami, trzymającymi się bezpiecznie na dystans. Na ulicach wielokulturowość i wielojęzyczność z językiem francuskim, flamandzkim i niemieckim na czele. Ale, jak to najczęściej bywa, pierwsze odczucie może okazać się mylne - wydawać by się mogło do wiecznie zachmurzonego miasta również dochodzą ciepłe promienie słońca, wykorzystywane od razu zachłannie przez wszystkich mieszkańców; powściągliwość po dłuższym poznaniu zamienić się może w szczerą i oddaną przyjaźń, a wielokulturowość - no cóż, ta pozostaje, ale dodaje tylko barwy i smaku belgijskiemu miastu.

Bruksela to miejsce, do którego przybywa autorka książki.  Pochodząca z Podlasia młoda kobieta od 10 lat mieszka w tej "prowincjonalnej stolicy niewielkiego kraju udającej metropolię", a pomieszkuje w niej dwa razy dłużej. Miasto na tyle ją urzekło i zafascynowało, że postawiła przedstawić je w swojej książce i poprowadzić po jego uliczkach i różnych zakątkach nieopisywanych w popularnych przewodnikach. Nie są to jednak suche i beznamiętne opisy samych miejsc, ale także - a może przede wszystkim- osób, które te miejsca wypełniają. Historia Polaków, zamieszkujących "rozciągliwy" dom, który jest jakby zbudowany z gumy, bowiem zapełniony przez swoich mieszkańców od piwnicy aż po strych; opowieść o starszej pani, oschłej Belgijce, chowającej niejeden sekret, u której pomoce domowe zmieniają się jak rękawiczki, aż do momentu poznania pewnej Polki; historyjka o pięknej młodej Rosjance, która szuka swego księcia z bajki i w końcu udaje jej się go odnaleźć, prawdziwego z krwi i kości, noszącego ją na rękach, rozpieszczającego i kochającego wielką miłością - a mimo to bajka ta wcale nie kończy się dla nich radośnie...

Książkę czyta się z dużą przyjemnością. Napisana jest ładnym, zgrabnym językiem, urozmaicona jest dodatkowo zdjęciami wykonanymi przez autorkę. Miałam wrażenie, że podzielona jest jakby na dwie części. W pierwszej jest to przede wszystkim przedstawienie kilku miejsc, różnych ciekawych zakątków z nakreśleniem osób, tj. bohaterów pojawiających się w nich. W drugiej części natomiast były to przede wszystkim opowiastki o ludziach, każde opowiadanie niezwykle ciekawe, które czytało się z ogromnych zaciekawieniem, nie mogąc się od nich oderwać. Bo miejsce to tak na prawdę ludzie - i nie poznamy tego miejsca dobrze, nie przyglądając się i nie poznając ludzi, którzy w nim zamieszkują. Bo to przecież oni i ich historie tworzą i wypełniają zakątki, ulice, domy, miasta... Warto więc czasami usiąść w ciszy i spokoju na ławeczce w parku, nie zamykać się w sobie, a otworzyć oczy na innych...

Szczegółowe informacje:

Autor	Agnieszka Korzeniewska
Liczba stron	242
Wymiary	145 x 210 mm
Wydawnictwo	Białe Pióro
ISBN	978-83-64426-15-5